Bloedzus: hoe vindt een tweeling hun eigen identiteit?

Al van jongs af aan is regisseur Madeleine Matzer gefascineerd door tweelingen. 
Hoe vind je je eigen identiteit als er iemand naast je staat die zoveel op je lijkt? Met 'Bloedzus', haar bijna-laatste voorstelling voor MATZER, brengt ze dit thema eindelijk tot leven. In dit interview deelt ze haar inspiratie, vertelt ze over de diepere lagen van de tweelingrelatie, en blikt ze terug op bijzondere samenwerkingen die haar carrière hebben gevormd.

“Het fenomeen tweeling zijn, fascineert me al jaren. In mijn jeugd kende ik meerdere tweelingen goed, en ook mijn helaas overleden vriendin en MATZER-collega Frederieke Hijink was de helft van een tweeling. Met haar voerde ik vaak gesprekken over hoe het is om een tweeling te zijn. Je begint je leven samen, letterlijk dichtbij elkaar in de baarmoeder, maar zodra je geboren bent, kunnen de levenspaden van tweelingen uiteenlopen. Sommige blijven hun hele leven onafscheidelijk, terwijl anderen juist uit elkaar groeien, of zelfs elkaars tegenpool worden."

"Wat mij intrigeert, is hoe een tweeling omgaat met het vinden van een eigen identiteit. Voor ieder mens is het al een uitdaging om uit te vinden wie je bent, maar hoe werkt dat als er iemand is die zoveel op jou lijkt? In de jeugd is het meer speels, bijvoorbeeld door elkaars rol over te nemen tijdens een proefwerk. Maar op een gegeven moment wordt het minder luchtig. Je kunt je afvragen: wie ben ik echt? Hoe behoud je een diepgaande band met iemand terwijl je tegelijkertijd je eigen vrijheid zoekt?"

Goed en kwaad
"Naast de tweelingdynamiek speelt in mijn werk al langer de vraag: waar ligt de grens tussen goed en kwaad? Ieder mens wordt puur geboren, zonder kwaad in zich. Toch kun je niet zo puur blijven zonder jezelf te beschermen tegen de wereld. Maar hoe doe je dat, zonder de grens over te gaan en jezelf te verliezen?"

"Volledig goed of kwaad bestaat volgens mij niet. In elk mens zitten zowel positieve als schaduwkanten. Welke eigenschappen naar voren komen, hangt af van je opvoeding en de omstandigheden waarin je leeft. Het is spannend om die menselijke complexiteit te verkennen binnen een tweelingrelatie. Hoe ontwikkelt de een zich tot het tegenovergestelde van de ander? Wat gebeurt er als zij elkaars polariteit worden, terwijl er altijd die onderliggende band blijft bestaan? In 'Bloedzus' wil ik deze thema’s samenbrengen."

Fantastische actrices
"Het werken met Wendell Jaspers en Lotte Dunselman is voor mij een feest. Ze vormen een geweldig duo en zijn fantastische actrices. Dit is de eerste keer dat ze samen op het podium staan, en dat maakt het extra bijzonder. Met Lotte werkte ik in coronatijd nauw samen, toen we 52 dagelijkse filmpjes maakten met teksten van Jibbe Willems. Daarnaast is het heel speciaal om opnieuw met Wendell te werken, omdat we samen aan het begin van onze carrières stonden. Wendell was destijds student aan de Eindhoven Academie voor Drama, waar ik lesgaf. In de eerste jaren na haar afstuderen werkten we nauw samen en leerden we veel van en met elkaar."

"We deelden hetzelfde gevoel voor humor, wat het samenwerken in die tijd heel gemakkelijk maakte. Nu, zoveel jaren later, komen we elkaar op een nieuw niveau weer tegen. Het is mooi om te zien hoe we allebei zijn gegroeid, en tegelijkertijd is het fijn om te merken hoe goed we elkaar nog steeds begrijpen in ons werk."

"'Bloedzus' wordt een spannende, herkenbare voorstelling, met een prachtige tragikomische tekst van Maaike Bergstra, waar ik ontzettend blij mee ben. Tijdens het maken heb ik zelf ook weer grenzen verlegd, dat vond ik leuk. Net zoals bij een familiediner, waar iedereen graag meekijkt naar de dynamiek tussen mensen, biedt Bloedzus een inkijk in een complexe en tegelijk heel herkenbare relatie. Het is precies die nieuwsgierigheid naar de levens van anderen die ons iets vertelt over onszelf. En het is diezelfde nieuwsgierigheid die eigenlijk altijd de bron is geweest van mijn makerschap.”